Τώρα που άρχισε να φαίνεται κάποιο άνοιγμα στο τούνελ, είναι η ώρα να δούμε τι μπορούμε εμείς πραγματικά να κάνουμε για την επόμενη μέρα.

Είμαστε όλοι γεμάτοι ερωτήματα.

• Τέλειωσε πραγματικά αυτή η κατάσταση;
• Μήπως τον επόμενο χειμώνα χρειαστεί να το επαναλάβουμε;
• Πως θα βγούμε από όλο αυτό;
• Θα κάνουμε διακοπές;
• Θα ταξιδέψουμε και πάλι με ασφάλεια;
• Οι μάσκες θα γίνουν ένα μόνιμο αξεσουάρ μας;
• Μας προστατεύουν πραγματικά ή απλά μας δίνουν μια επίφαση προστασίας;
• Πόσες φορές πρέπει να πλένουμε τα χέρια μας;
• Υπάρχουν πράγματα που δεν τα ξέρουμε; Θα τα μάθουμε άραγε ποτέ;
• Θα ξανα-αγκαλιαστούμε με ασφάλεια ή θα έχουμε μια διαφορετική πλέον κοινωνική συμπεριφορά;
• Πως θα δουλέψουμε; Πως θα πηγαίνουμε στη δουλειά;
• Και τα παιδιά; Σχολείο; Παιχνίδι;

Μπορώ να γράφω για ώρες αυτό είναι σίγουρο. Όλα γυρίζουν σαν λούπα μέσα στο μυαλό μας.

​Κανείς δεν είναι ίδιος την επόμενη μέρα

 Τίποτα από όσο έγιναν ή θα γίνουν δεν μας είναι οικείο.

Πολλοί μιλούν ότι ζούμε έναν πόλεμο. Όμως στον πόλεμο νομίζω είναι αλλιώς. Έχεις έναν εχθρό να αντιμετωπίσεις, είναι ορατός. Τον ξέρεις, τον βλέπεις, τον αντιμετωπίζεις με συγκεκριμένα όπλα. Στον πόλεμο οι άνθρωποι έρχονται κοντά αγκαλιάζονται, βρίσκουν παρηγοριά με την επαφή. Ξέρεις που είναι η αρχή του και περιμένεις το τέλος του.

Στην πανδημία όμως όλα είναι διαφορετικά. Ο εχθρός είναι αόρατος. Ο εχθρός είναι ο διπλανός σου και δεν το ξέρεις και δεν το ξέρει ούτε εκείνος. Δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί αν ανοίξεις την πόρτα σου να βγεις έξω. Μπορεί να είσαι εσύ ο ίδιος ο εχθρός, μια και μπορεί να είσαι φορέας και να μην το ξέρεις. Ζεις μέσα στην καχυποψία; Μένεις μακριά γιατί ο καθένας είναι ο εχθρός. Ακόμα και η απλή χειραψία, αλλοτινό σύμβολο ότι δεν είσαι εχθρός ως απόδειξη ότι δεν κρατάς όπλο, τώρα γίνεται επικίνδυνη. Τρέχεις αμέσως να πλύνεις τα χέρια σου, να τα περάσεις οινόπνευμα. Να ξορκίσεις το κακό. Φοβάσαι το άγγιγμα, απαγορεύεις την αγκαλιά, τα φιλιά, την επαφή. Ξαφνικά αισθάνεσαι ασφαλής να είσαι μόνος και να επικοινωνείς μέσω διαδικτύου. Προτρέπεις τα παιδιά σου να είναι μπροστά στο computer, να χρησιμοποιούν το Internet, να μένουν μέσα. Να μην αγγίζουν. Απομόνωσες τους γονείς σου, τους βλέπεις για λίγο από μακριά. Όσο για τους φίλους; Επικοινωνείς μόνο με μηνύματα και τηλέφωνα.

Κανείς λοιπόν δεν θα είναι ο ίδιος την επόμενη μέρα.

Όμως είναι όλα μαύρα; Προσωπικά δεν το πιστεύω. Βλέπεις μέσα στο μαύρο υπάρχει πάντα και λίγο άσπρο. Ακόμα και σε καταστάσεις απελπισίας, υπάρχει πάντα κάτι θετικό. Και τι είναι στο χέρι μας; Στο χέρι μας είναι πως θα σταθούμε. Στεκόμαστε στην «ατυχία» ή βρίσκουμε πως αυτή μας «μεγάλωσε»;​

Το πρόβλημα δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι το πώς εμείς στεκόμαστε απέναντι στο πρόβλημα.

by Author

 Τι μάθαμε!

Αν θες μπορούμε ας αρχίσουμε από τα προφανή. 

• Ας πούμε το κράτος ανακάλυψε την τεχνολογία. Το ίδιο και οι πολίτες. 
• Διαπιστώσαμε ότι δεν είμαστε απείθαρχοι, ότι μπορούμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας. 
• Μερικοί από εμάς ανακαλύψαμε τις «παύσεις», απαραίτητες για να δεις που είσαι, ποιος είσαι; Τι κάνεις και κυρίως γιατί το κάνεις; 
• Αναθεωρήσαμε τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο; 
• Ανακαλύψαμε ότι το «ασφαλής» και «μη ασφαλής» είναι ένα τσιγάρο δρόμος μακριά; 
• Γίναμε ξανά δημιουργικοί και βρήκαμε ταλέντα που δεν τα είχαμε χρησιμοποιήσει ποτέ. 
• Αναγκαστήκαμε να ξεκαθαρίσουμε σχέσεις που μέχρι εχτές σωζόντουσαν με την απόσταση και την απουσία.

 Τώρα έρχεται η επόμενη μέρα!

Και τώρα φαίνεται να έρχεται η επόμενη μέρα. Αβέβαιη και θολή όμως πλησιάζει. Άσχετα αν βρέθηκε ή όχι το φάρμακο ή το εμβόλιο που θα μας κάνει άτρωτους έχει έρθει η ώρα να βγούμε πάλι έξω. Βλέπεις η επιβίωση μας στηρίζεται στην εργασία και μια και ο καθένας μας δεν έχει τον κήπο του να παράγει τροφή και τα ζώα του για να παίρνει την πρωτεΐνη για να τρέφεται, το να βγούμε να δουλέψουμε είναι απαραίτητο.

Όμως αξίζει να μην αφήσουμε την δοκιμασία αυτή ανεκμετάλλευτη. Ας μην αφήσουμε όλη αυτή τη σοφία που αποκτήσαμε αυτό το διάστημα να χαθεί μέσα στην καθημερινότητα. Ας αποφασίσουμε να βγούμε εκεί έξω πιο σοφοί παρά πιο φοβισμένοι! Με επίγνωση παρά με απόγνωση! Με αγάπη παρά με φόβο!

Αυτό είναι το μεγαλύτερο challenge της επόμενης μέρας, κατά τη γνώμη μου.

Η πρόκληση!

Για μένα  ο στόχος για την επόμενη μέρα είναι να μετατρέψουμε αυτή τη εμπειρία σε δύναμη και επίγνωση. Και γι' αυτό θα δουλέψω. Θέλω λοιπόν την βοήθεια σου. Γράψε μου δυο λέξεις που χαρακτηρίζουν την δική σου επόμενη μέρα. Θέλω να μάθω αυτό που νιώθεις ότι σε δυσκόλεψε περισσότερο, αλλά και εκείνο που νομίζεις ότι κέρδισες. Πως πέρασες αυτό τον καιρό; Τι έμαθες; Πως θα το βάλεις στην ζωή σου;

Η γνώση σου μετράει και θα βοηθήσει και άλλους.

Άφησε την εμπειρία σου συμπληρώνοντας την φόρμα ή στείλε μου μήνυμα, πάρε με τηλέφωνο ή μίλησε μου στο διαδίκτυο. Μοιράσου αυτό το άρθρο αν σου άρεσε, ζήτησε την άποψη και άλλων. Ρώτησε τι έμαθαν, τι περιμένουν από την επόμενη μέρα;

Ας φτιάξουμε όλοι μαζί, έναν διαφορετικά πραγματικά οδηγό ζωής για την επόμενη μέρα. Για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος  Είναι στο χέρι μας.

Καλή μέρα λοιπόν να φτιάξουμε γιατί μπορούμε.

Κ.