Όλες ή έστω όλες όσες ξέρω εγώ .. έχουμε τον περίφημο ΤΕΛΕΙΟ ΕΑΥΤΟ μας να συγκριθούμε .. την κυρία ΤΕΛΕΙΑ, αυτή που είναι τέλεια μαμά, τέλεια κόρη, τέλεια σύντροφος, τέλεια επαγγελματίας, τέλεια νοικοκυρά, τέλεια τι δεν καταλαβαίνεις ΤΕΛΕΙΑ και όλα τα κάνει και με το χαμόγελο στα χείλη.
N'es pas?
Καταλαβαίνεις πόσο επιρρεπείς μας κάνει αυτό απέναντι στην όποια ΚΡΙΤΙΚΗ, ιδίως στην συντροφική μας ζωή.
Τώρα εσύ που είσαι άντρας, θα ρωτήσεις «Τι κριτική; Εγώ δεν κάνω κριτική και όμως γίνεται χαμός.»
Θα σου δώσω ένα παράδειγμα.
Υπάρχει μια ταινία της Σοφία Λόρεν που ήταν παντρεμένη με μεγάλα παιδιά και ο γάμος της ήταν μια χαρά, μέχρι που έπαψε να είναι. Ξαφνικά και χωρίς φανερό λόγο έκανε την ζωή του άντρα της κόλαση. Σου λέει κάτι;
Μέχρι το διαζύγιο έφτασαν, χωρίς να καταλαβαίνει κανείς το γιατί.
Ο χριστιανός για καλό το είπε, για να κάνει ένα κομπλιμέντο στην οικοδέσποινα, αν ήξερε όμως τι τον περίμενε θα έτρωγε τα μακαρόνια του και θα έσκαγε.
«ΚΑΙ γιατί δεν το λέει απλά;» με ρώτησε ο «αφελής» φίλος μου όταν προσπάθησα να του εξηγήσω τι είπε και περνάει εφιαλτικά τον τελευταίο μήνα, χωρίς να καταλαβαίνει τι συμβαίνει.
Χα, άμα ήταν τόσο απλό μανούλα μου, ο κόσμος θα ήταν βαρετός. ΠΩΣ να το πει;
Οι γυναίκες ΔΕΝ μιλάμε για ό,τι πληγώνει τα συναισθήματα μας και όσο αυτό και αν είναι ακαταλαβίστικο για τους άντρες, είναι αυτό που συμβαίνει.
Και από εκεί ξεκινά το κακό.
ΤΙ ΑΦΩΝΕΣ; θα μου πεις. Αφού μετά γίνεται ο χαμός «δια ασήμαντον αφορμήν» ή για όλα όσα έχουν γίνει εδώ και αιώνες.
Έχεις δίκιο,
Αλλά άμα σου πω ότι δεν μιλάμε ΕΜΕΙΣ πλέον, θα με πιστέψεις;
Μπα, δεν νομίζω. Αν δεν σταμάτησες ήδη να με διαβάζεις, σίγουρα θα κουνάς το κεφάλι σου με απορία. Θα σου πω όμως τι γίνεται.
Από εκεί και πέρα μιλάει ο πληγωμένος μας εαυτός - το «τέρας της οργής» που κρύβουμε μέσα μας. Ναι, έχουμε ένα τέτοιο τέρας κρυμμένο μέσα μας. Και άμα το ξυπνήσεις με την κριτική σου - ηθελημένα ή άθελα σου - Παναγία μου, καήκαμε και οι δύο.
Εσύ κλείνεσαι στη σπηλιά σου να περάσει η φουρτούνα, που αντί να περνά φουντώνει, γιατί δίνεις στο θεριό τον χρόνο να θυμηθεί ό,τι έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια. Μια και συγχωρώ δεν σημαίνει ξεχνώ, άλλη κουβέντα αυτή.
Κάνε μου τη χάρη να αποφύγεις τα «λογικά» επιχειρήματα και μην προσπαθήσεις να μου εξηγήσεις ότι κάνω λάθος, δεν παίζεται έτσι το παιχνίδι αυτό. Αν θες να τελειώσει όλο αυτό με τις λιγότερες απώλειες ένθεν και ένθεν, σκέψου πότε ξεκίνησε, δείξε ότι σε νοιάζει να μάθεις, να καταλάβεις, μείνε παρών (ναι κουράγιο))) και ίσως να μας σώσεις και τους δύο. Και να μην πεις τη λέξη που αρχίζει από Τ...
Αν θες, αν δεν θες, ρίξε μια διάλεξη περί λογικής, πες μου ότι τρελάθηκα και περίμενε την συνέχεια.
Εγώ θα πάρω και popcorn, γιατί η ταινία σίγουρα θα είναι ενδιαφέρουσα.
Με αγάπη
Κάλλι