Και από εκεί ξεκινά το κακό. 

ΤΙ ΑΦΩΝΕΣ; θα μου πεις. Αφού μετά γίνεται ο χαμός «δια ασήμαντον αφορμήν» ή για όλα όσα έχουν γίνει εδώ και αιώνες.

Έχεις δίκιο,

Αλλά άμα σου πω ότι δεν μιλάμε ΕΜΕΙΣ πλέον, θα με πιστέψεις; 

Μπα, δεν νομίζω. Αν δεν σταμάτησες ήδη να με διαβάζεις, σίγουρα θα κουνάς το κεφάλι σου με απορία. Θα σου πω όμως τι γίνεται. 

Από εκεί και πέρα μιλάει ο πληγωμένος μας εαυτός - το «τέρας της οργής» που κρύβουμε μέσα μας. Ναι, έχουμε ένα τέτοιο τέρας κρυμμένο μέσα μας. Και άμα το ξυπνήσεις με την κριτική σου - ηθελημένα ή άθελα σου - Παναγία μου, καήκαμε και οι δύο.

Εσύ κλείνεσαι στη σπηλιά σου να περάσει η φουρτούνα, που αντί να περνά φουντώνει, γιατί δίνεις στο θεριό τον χρόνο να θυμηθεί ό,τι έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια. Μια και συγχωρώ δεν σημαίνει ξεχνώ, άλλη κουβέντα αυτή.

Κάνε μου τη χάρη να αποφύγεις τα «λογικά» επιχειρήματα και μην προσπαθήσεις να μου εξηγήσεις ότι κάνω λάθος, δεν παίζεται έτσι το παιχνίδι αυτό. Αν θες να τελειώσει όλο αυτό με τις λιγότερες απώλειες ένθεν και ένθεν, σκέψου πότε ξεκίνησε, δείξε ότι σε νοιάζει να μάθεις, να καταλάβεις, μείνε παρών (ναι κουράγιο))) και ίσως να μας σώσεις και τους δύο. Και να μην πεις τη λέξη που αρχίζει από Τ... 

Αν θες, αν δεν θες, ρίξε μια διάλεξη περί λογικής, πες μου ότι τρελάθηκα και περίμενε την συνέχεια.

Εγώ θα πάρω και popcorn, γιατί η ταινία σίγουρα θα είναι ενδιαφέρουσα.

Με αγάπη

Κάλλι