Challenge Accepted 

Σου έχει συμβεί ποτέ να δεις κάτι και να το θέλεις πολύ, αλλά να φοβάσαι να το κάνεις; Να περνά η μέρα και αυτό να σου έχει σταθεί εκεί, αγκάθι, να το σκέφτεσαι, να το στριφογυρίζεις στο κεφάλι σου, να λες «θα το δοκιμάσω, δεν γίνεται!!» και μετά να κάνεις πίσω; Να σκέφτεσαι ότι «Mπα δεν είναι για μένα!», «εγώ δεν έχω χρόνο», «δεν είναι και τόσο σημαντικό», «δεν θα τα καταφέρω», αλλά εκεί αυτό να μην σου φεύγει από το μυαλό;

Σήμερα το πρωί ήταν μια τέτοια μέρα! Άνοιξα το facebook και εκεί μπροστά μου ξεπήδησε μια ωραία πρόκληση/πρόσκληση που έγραφε «30 Day Blogging Challenge» και για να κάνει τα πράγματα χειρότερα, από πάνω πρόσθετε και την πρόταση «Do you dare to join?».

Θα μου πεις, καλά και επειδή κάποιος σου πέταξε μια πρόκληση, εσύ πρέπει να χάσεις τον ύπνο σου; Όχι, βέβαια! Αν δεν με έκαιγε και δεν κόλλαγε σε αυτό που σκεφτόμουν, ούτε που θα την είχα προσέξει. Άλλωστε έχω μάθει πια ότι σπάνια βλέπεις ή ακούς κάτι που δεν σε αφορά πραγματικά. Και βέβαια εδώ και χρόνια, δεν πιστεύω στην τύχη.

Οι μικροί στόχοι φέρνουν μεγάλα αποτελέσματα 

Από τότε όμως που απέκτησα αυτό το blog, έβαζα και ξανάβαζα στόχο να γράφω ένα άρθρο, αν όχι κάθε μέρα, τουλάχιστον ένα την εβδομάδα. Όπως όμως συμβαίνει συχνά με τους μεγάλους στόχους στην πράξη τους προσπερνάς και τους ξεχνάς. Για κάποιο λόγο μαγικό τους αφήνεις για αύριο και το αύριο δεν έρχεται ποτέ. Μη με ρωτήσεις γιατί. Χίλιες δικαιολογίες υπάρχουν.

Καταρχήν, δεν μου αρέσει να δεσμεύομαι. Τι θα πει ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ και αν μια μέρα δηλαδή δεν μπορώ τι θα γίνει; Βλέπεις αν το πω, πρέπει και να το κάνω. Γι' αυτό και αποφεύγω να υποσχεθώ κάτι. Αν δεν το έχω πει σκέφτομαι όλα καλά, κανείς δεν περιμένει κάτι, άρα τη σκαπουλάραμε, αλώβητη η αυτοεκτίμηση μας και κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν κρατήσαμε το λόγο μας.

Στην πραγματικότητα όμως, βαθιά μέσα μου ξέρω ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι και καθόλου δεν με ευχαριστεί αυτός ο τρόπος. Εγώ και ο εαυτός μου έχουμε σταματήσει εδώ και χρόνια να παίζουμε το παιχνίδι αυτό, του να μην λέμε δηλαδή αλήθειες που πονάνε. Αναγνωρίζω πια ότι ακόμα και αν δεν έχεις δεσμευτεί δημόσια, η εσωτερική δέσμευση υπάρχει, εφόσον έχεις κάνει την κίνηση να ξεκινήσεις κάτι.

Σήμερα λοιπόν τα πράγματα θα τα κάνουμε αλλιώς.

Οι προκλήσεις θέλουν παρέα 

Θα δεσμευτώ δημόσια, ότι θα πάρω μέρος σε αυτή την πρόκληση και ότι για 30 μέρες τουλάχιστον, θα γράφω ένα άρθρο την ημέρα. Ομολογώ ότι δεν μπορώ να σας πω και τι θα γράψω, γιατί αυτό ακόμα το βρίσκω πολύ περιοριστικό μέσα στο μυαλό μου. Όμως μπορεί και να το ξεπεράσω. Επιτρέπω πάντοτε στον εαυτό μου να με εκπλήξει. Άλλωστε τον δρόμο αυτό θα τον περπατήσουμε παρέα μέρα-μέρα, με όλες του τις ανατροπές.

Και ζητάω και την βοήθεια σου! Αν σε κάποιο σημείο νιώσεις ότι θέλεις να μοιραστείς τις σκέψεις σου μαζί μου, θα χαιρόμουν πολύ να τις ακούσω και να με συντροφέψουν στον δρόμο αυτό. Αν θα ήθελες και να μου προτείνεις και ένα θέμα που θα ήθελες να γράψω τις σκέψεις μου για αυτό, μην διστάσεις καθόλου.

Θα δεχτώ κάθε βοήθεια, προκειμένου να φτάσω στο τέλος νικήτρια.

* Ο μήνας πέρασε Έχεις διαβάσει το τέλος αυτής της πρόκλησης. Δες την δική μου προσπάθεια εδώ.