Το να ακούς να σημειώνεις αυτά που ακούς είναι πολύ σημαντικό. Η Brene Braun μια γυναίκα που μιλά πολύ για την αυτοεκτίμηση και την ενσυναίσθηση, σε μια συνέντευξη της λέει ότι με το να σημειώνεις την ώρα που ο άλλος μιλάει, σημαίνει ότι δίνεις βάση σε αυτά που λέει και δεν ξεχνάς τα βασικά σημεία που θα ήθελες να απαντήσεις. Επίσης ότι είναι σημαντικό και να έχεις σημειώσεις στα χέρια σου όταν μιλάς. «Που είναι οι δικές σου σημειώσεις;» ρωτάει.

Είναι πολύ φοβιστικό μερικές φορές να βλέπεις γραμμένα αυτά που σκέφτεσαι ή λες. Δεν είναι; Νιώθεις ότι πια δεν μπορείς να τα πάρεις πίσω. Ίσως τα λόγια που ξέφυγαν από το στόμα σου να μην «είπαν» ακριβώς αυτό που ήθελες. 

Γράφε όπως μιλάς! 

Το να γράφεις, συχνά βάζει τις σκέψεις σου σε μεγαλύτερη τάξη. Τις οργανώνει, τους δίνει σώμα και υφή. Δεν μπορούν να χαθούν. Πριν, όταν δεν έγραφα ακόμα, φοβόμουν πολύ να γράψω. Ανησυχούσα αν αυτά που θα έλεγα ήταν σημαντικά. Φοβόμουν την κριτική. Τι θα γινόταν αν κάποιος θιγόταν με όσα έγραφα – και δεν μιλώ μόνο για τα δημόσια γραφόμενα και ημερολόγιο να γράφεις, έχεις πάντα τον κρυφό φόβο μην παραπέσει και τι θα συμβεί αν κάποιος τα διαβάσει και πληγωθεί. Έτσι συχνά μένουμε «σιωπηλοί».

Η καλύτερη δικαιολογία που έχουμε για να μην γράφουμε είναι ότι «δεν έχω πένα». «Αχ, τι ωραία που γράφεις!» ακούω «Εγώ δεν μπορώ!». Η φράση αυτή με εκπλήσσει κάθε φορά το ίδιο. ΠΟΤΕ στη ζωή μου δεν πίστευα ότι εγώ μπορούσα να γράψω. Ούτε ότι, αυτά που θα έγραφα θα ενδιέφερε κάποιον να τα διαβάσει, περνούσε από το μυαλό μου. Στο σχολείο, οι εκθέσεις μου με το ζόρι περνούσαν τη βάση και για να βγάλω το λύκειο, χρειάστηκα βοήθεια στην έκθεση. Είχα κτίσει γερά την πεποίθηση ότι δεν μπορώ να γράψω.

Ο λόγος που άρχισα να γράφω, ήταν γιατί στο κεφάλι μου επικρατούσε μια πολυλογία, μια βαβούρα και για να μπορέσω να σκεφτώ, αναγκάστηκα να σημειώνω τις βασικές ιδέες μου για να τις θυμάμαι. Έμαθα να κρατώ σημειώσεις, για τον ίδιο μου τον εαυτό. Άρχισα να γράφω προσωπικά ημερολόγια, με στόχο να ξεφορτώσω τα συναισθήματα που με έπνιγαν και να ξαναβρώ την φωνή μου, που σχεδόν είχα χάσει. Τα αρχικά μου κείμενα ήταν χαοτικά, σκόρπιες προτάσεις γραμμένες από αβέβαιο χέρι. Ε ναι, τα πρώτα κείμενα τα έγραφα με το χέρι, ακόμα το κάνω μερικές φορές. Έγραφα, χωρίς να ξέρω το αποτέλεσμα που θα είχε αυτό. Σημείωνα σκέψεις, ανησυχίες, φόβους. Περιέγραφα τα όνειρα που έβλεπα. Έγραφα όπως μιλούσα, χωρίς κριτική, χωρίς λογοκρισία. Απλά έγραφα. Ήταν ο μυστικός μου τόπος. Σιγά σιγά οι σκέψεις μου οργανώθηκαν, άρχισαν να μπαίνουν σε τάξη. Τα κείμενα μου να έχουν ένα νόημα, μια ελπίδα άρχισε να φαίνεται.

Άρχισα να γράφω κάποια κομμάτια στο computer και αυτό μου έδωσε μια άλλη μαγική δυνατότητα, να τα επεξεργάζομαι. Ανακάλυψα ότι μπορούσα να πω ακριβώς αυτό που ήθελα μεταθέτοντας προτάσεις ή λέξεις πιο πάνω, πιο κάτω, διαγράφοντας περιττά λόγια. Το νόημα γινόταν πιο καθαρό. Όλη η ουσία μπορούσε να αποκαλυφθεί πολύχρωμη και ζωντανή μέσα από την χρήση επιθέτων και ρημάτων. Υπέροχο συναίσθημα, υπέροχο μάθημα. Όσο περισσότερο πλουτίζεις το λόγο σου τόσο πιο κατανοητός γίνεσαι.

Μίλα όπως γράφεις!

Όταν εξασκηθείς στο γράψιμο, είναι φυσικό να αρχίσεις να μιλάς και  καλύτερα. Βλέπεις ότι μαθαίνεις, δεν το μαθαίνεις σε ένα επίπεδο μόνο, το μαθαίνεις σε πολλά. Και το να μιλάς είναι πολύ σημαντικό. Το να μπορείς δε να εκφράζεις ακριβώς αυτό που εννοείς, είναι ακόμα πιο σημαντικό. Προσωπικά ποτέ δεν μου άρεσε η παπαγαλία, αδυνατούσα να μάθω ένα κείμενο και να το απαγγείλω. Το να γράφεις όμως διορθώνει και τον τρόπο που μιλάς. Όταν έχεις μάθει να οργανώνεις καλύτερα τις σκέψεις σου στο χαρτί, να τις ξεκαθαρίζεις, να τις ιεραρχείς, να έχουν αρχή και τέλος, να οδηγούν σε ένα συμπέρασμα, τότε το ίδιο συμβαίνει και στο λόγο σου. Ας πούμε ότι όταν γράφεις και μετά μιλάς, ξέρεις πια τι λες. Και μην βιαστείς να μου πεις «μα εγώ δεν είμαι ρήτορας», γιατί δεν ισχύει μόνο εκεί. Όταν έχεις επεξεργαστεί στο χαρτί το συναίσθημα που σε πνίγει, αυτό που σου κλείνει το λαιμό ή σε φέρνει σε δύσκολη θέση, όταν το έχεις κάνει γραπτές προτάσεις και έχεις ξεκαθαρίσει, τι είναι τελικά σημαντικό για σένα, μπορείς να το εκφράσεις καλύτερα, πιο ουσιαστικά και εστιασμένα. Ξέρεις το σημαντικό για σένα και δεν θα το παραλήψεις.

"Όταν γράφεις και μετά μιλάς, ξέρεις καλύτερα τι λες!"

«Είσαι σίγουρη ότι θα δουλέψει για μένα, μπορεί να δούλεψε μόνο σε σένα!». Δεν θα το μάθεις ποτέ, αν δεν δοκιμάσεις. Μην περιμένεις να γίνει μαγικά και άμεσα, θέλει επιμονή και υπομονή. Θέλει όπως όλα, να έχεις στόχο και κίνητρο, να καταλαβαίνεις γιατί το κάνεις ή να το κάνεις από εσωτερική ανάγκη. Το να κρατάς σημειώσεις γι' αυτά που σκέφτεσαι και αισθάνεσαι είναι σημαντικό, γιατί εσύ είσαι σημαντική.

Όπως πάντα θα ήθελα να ξέρω πως σου φάνηκε το άρθρο αυτό. Γράψε τις σκέψεις σου στις σημειώσεις από κάτω και αν έχεις ένα θέμα που σε απασχολεί μην διστάσει να επικοινωνήσεις μαζί μου Θα χαρώ να βοηθήσω!