Έχουν περάσει περίπου δύο εβδομάδες από την ημέρα που παρακολούθησα το «Αλφαβητάρι των Ορίων» που διοργάνωσε η Κάλλι Λάσκαρη και η Αρετή Βάσσου. Και η αλήθεια είναι πως, ενώ συνήθως προτιμώ να περιγράφω την εμπειρία μου αμέσως αφού τη ζήσω, αυτή τη φορά όμως χρειάστηκα περισσότερο χρόνο.

Χρειάστηκα χρόνο για να μπορέσω να επεξεργαστώ όσα βίωσα και να αφομοιώσω όσα αυτό το εργαστήριο μου έδωσε.

Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή… 

Η μέρα είχε ξεκινήσει από το πρωί με αρκετά ευτράπελα και δυσκολίες. Ημιμαραθώνιος, κλειστοί δρόμοι, καθυστερήσεις στα τρένα… Ήταν μερικά που αρκούσαν για τη σύνθεση της ιδανικής δικαιολογίας ώστε να μην είμαι τελικά παρούσα. Βέβαια, ενώ σχεδιάζω να παρακολουθήσω ένα εργαστήρι για τα όρια εγώ σκέφτομαι να μην παραμείνω οριοθετημένη, ξέρω πως ακούγεται λιγάκι οξύμωρο!

Δεν ήταν, όμως, αυτός ο βασικότερος λόγος που κατέβαλα κάθε δυνατή προσπάθεια για να φτάσω εγκαίρως στο New Path by Kalli. Από την πρώτη φορά που συνάντησα την Κάλλι Λάσκαρη μου έκανε εντύπωση πως ακόμη και σε μια απλή συζήτηση εκείνη, με τις κατάλληλες ερωτήσεις, σου δίνει το έναυσμα να αναζητήσεις το δικό σου μονοπάτι.

Γι΄ αυτό και κάθε εργαστήριο με την Κάλλι είναι βιωματικό στον μέγιστο βαθμό. Αυτό επιβεβαιώθηκε και στο «Αλφαβητάρι των ορίων». Ανάμεσα σε μια ομάδα γυναικών - γνωστών κι αγνώστων - που καθεμιά ήταν εκεί με τη δική της μοναδική ανάγκη για οριοθέτηση. Όπως, άλλωστε, μάθαμε εκείνη τη μέρα υπάρχουν αρκετά διαφορετικά είδη ορίων. Μέσα από τις βιωματικές ασκήσεις καταφέραμε σε λίγες ώρες να συνδεθούμε, να εμπιστευτούμε και να μοιραστούμε συναισθήματα βαθιά.

Εκτός από τις βιωματικές ασκήσεις, η Κάλλι είχε ετοιμάσει με πολλή φροντίδα κι ένα σχετικό Workbook με ποικιλία ασκήσεων γύρω από τα όρια και τη θέσπισή τους. Από τα βήματα για να επικοινωνήσεις με επιτυχία τα όριά σου μέχρι τον ρόλο των σημείων στίξης.

Κλείνοντας πίσω μου την πόρτα του New Path by Kalli ήξερα πως εκείνη την Κυριακή επέλεξα να κάνω το σωστό.

Όχι, δεν ήταν το πρώτο εργαστήρι για τα όρια που θα παρακολουθούσα. Ήταν, όμως, αυτό που μου έδωσε ξεκάθαρα όσα χρειαζόταν να καταλάβω και φώτισε τη διαδρομή για να ξεκινήσω να θέτω τα δικά μου όρια.

Με λίγα λόγια, έμαθα πως:

• τα όριά μου χρειάζεται να τα επικοινωνώ - κι αυτό δεν είναι κακό
• θέτω τα όριά μου σημαίνει και σέβομαι τα όρια του άλλου
• υπάρχει υγιής τρόπος για να θέσω τα όριά μου και είναι απαραίτητος για να δημιουργηθούν τελικά και υγιείς σχέσεις.

Τέλος, για μία ακόμη φορά ένιωσα πως ανάμεσα στις ομάδες που συντονίζει η Κάλλι υπάρχει πάντα σεβασμός, υποστήριξη, κατανόηση και, κυρίως, ενεργή ακρόαση. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιβεβαίωση γι' αυτό από το γεγονός πως τα εργαστήρια είναι προσβάσιμα για κάθε γυναίκα, ακόμη και για κάποια με αναπηρία όρασης.

Μέχρι το επόμενο βιωματικό εργαστήρι, θα εξασκώ όσα έμαθα σχηματίζοντας στο σημειωματάριό μου λέξεις με τα γράμματα από το «Αλφαβητάρι των Ορίων».

Το κείμενο είναι της Μαρίας Ζαχαριουδάκη, copywriter, δημιουργού περιεχομένου για social media.