«Πως θα ξαναφτιάξεις τη ζωή σου;».

Το έχεις ακούσει. Είμαι σίγουρη. Ιδίως αν είσαι χωρισμένη ή αν σκέφτεσαι να χωρίσεις. Είναι κλασικό!

Μακάρι να μπορούσα να μετρήσω τις φορές που το έχω ακούσει από τις γυναίκες που δουλεύουν μαζί μου για να αλλάξουν πράγματα στη ζωή τους, ιδίως αν σκέφτονται να χωρίσουν. Όταν αναστατώνεις το σύστημα γύρω σου τότε που όλα φαίνονται δηλαδή να καταρρέουν, αυτόματα εμφανίζεται η ερώτηση, πώς θα ξανα-φτιάξουμε τα πράγματα. Ποιος μπορεί να αντέξει το χάος; 

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου, αυτή ακριβώς η ερώτηση με βασάνισε και εμένα για καιρό. Τότε που ήθελα να χωρίσω και όχι μόνο. Το «Που πας; Πως θα ξαναφτιάξεις τη ζωή σου; Θα τα καταφέρεις;» ήταν ένα καθημερινό βάσανο που με έκανε να καθυστερώ, να μην παίρνω αποφάσεις, αποφάσεις που έπρεπε ή μάλλον που θα μπορούσα, να έχω πάρω και νωρίτερα. Να ταλαιπωρώ και να ταλαιπωριέμαι.

Και δεν φτάνει που αναρωτιέσαι μόνη σου πως θα ξαναφτιάξεις τη ζωή σου, έχεις και τους γύρω σου να σου εκσφενδονίζουν την ερώτηση αυτή αμέσως μόλις τολμήσεις να πεις ότι σκέφτεσαι να αλλάξεις ζωή, να χωρίσεις ή φύγεις από τη δουλειά σου. Της μητέρας μου ακόμα και σήμερα της ξεφεύγει ένα «αχ πόσο άτυχη στάθηκες, δεν έφτιαξες τη ζωή σου», με φωνή που κρύβει ένα τόνο επίκρισης και στεναχώριας, και εννοεί βεβαίως ότι δεν ξαναπαντρεύτηκα. Όλα τα άλλα που έχω κάνω στη ζωή μου δεν μετράνε ως «φτιάξιμο». Άσε που η τύχη δεν έχει καμία σχέση με το θέμα, έχω δουλέψει σκληρά για να ζω όπως ακριβώς θέλω σήμερα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Πώς να ξεριζώσεις όμως μια τόσο βαθιά ριζωμένη πεποίθηση, ότι άμα μια γυναίκα δεν είναι παντρεμένη (καλά - κακά δεν το κοιτάμε), δεν είναι ολοκληρωμένη, τακτοποιημένη (έλεος);

Στην πραγματικότητα αυτά τα 20plus χρόνια, από τότε που χώρισα δηλαδή, αλλά άλλαξα και καριέρα, χώρα και σπίτι, το μόνο που κάνω είναι να φτιάχνω και να ξαναφτιάχνω τη ζωή μου. Το quote «Plan, do, check, adjust»* ήταν και συνεχίζει να είναι το moto μου, προκειμένου να φτιάξω και να  ξανα-φτιάχνω τη ζωή μου, όπως την θέλω εγώ. Η πορεία αυτή δεν σταματά ποτέ. Και βέβαια βοηθάω ασταμάτητα και άλλες κυρίως γυναίκες, και όχι μόνο, να τα καταφέρουν.

Μη προσπαθείς να «σπάσεις» τα στερεότυπα, επέλεξε τα δικά σου.

Όλοι ονειρευόμαστε να σπάσουμε τα στερεότυπα, να είμαστε διαφορετικοί.

Όμως ό,τι και αν πιστεύουμε, ζούμε παρέα με τα κοινωνικά στερεότυπα. Ο στόχος, κατά την ταπεινή μου άποψη, που δεν είναι και τόσο ταπεινή, είναι ότι αξίζει να ζεις αυθεντικά και με όλη σου τη ψυχή. Και για να γίνει αυτό δεν χρειάζεται να σπάσεις τα στερεότυπα, άλλωστε ακόμα και να προσπαθήσεις άδικος κόπος, πάλι σε κάποια άλλα θα πέσεις. Ο στόχος είναι να επιτρέψεις στον εαυτό σου να κάνει ΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ επιλογές.

Ναι, ξέρω τι σκέφτεσαι – Τι επιλογές; Μα δεν έχω επιλογές - και ίσως και να το πιστεύεις πραγματικά. Πράγματι υπάρχουν καταστάσεις που δεν έχουμε επιλογές ή που οι επιλογές που έχουμε, είναι όλες επώδυνες, δεν θα το αρνηθώ. Έχω σταματήσει πλέον να κρίνω τους άλλους μέσα από την ασφάλεια των όποιων δικών μου προνομίων.

Όμως για να βρίσκεσαι τώρα εδώ και να με διαβάζεις, θέλω να πιστεύω ότι καταλαβαίνεις ότι σου αξίζει να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου, παρόλο που τρέμεις πιστεύοντας ότι θα χάσεις όλα αυτά που αγαπάς ή δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις. Που σημαίνει ότι έχεις κάποιες επιλογές, αλλά φοβάσαι να προχωρήσεις.

Όταν ξεκίνησα το δρόμο αυτό, πριν από περίπου 20+ χρόνια, ήμουν κοντά στα 40, με δύο μικρά παιδιά, σε αδιέξοδο και απόλυτα πεπεισμένη ότι δεν μου αξίζει η αγάπη, η χαρά, η επιτυχία, ίσως και ακόμα το να ζω. Δεν πίστευα ότι είχα επιλογές. Σιγά μην το πίστευα. Και μην φανταστείς ότι θα σε άφηνα να το δεις, αν με γνώριζες εκείνη την εποχή. Αντίθετα, μάλλον θα με θεωρούσες τρελή αν σου έλεγα ότι ΔΕΝ μου αρέσει η ζωή μου. Το περιτύλιγμα ήταν τέλειο. Υπάλληλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με σπίτι στο Λουξεμβούργο και στην Αθήνα, με δύο αξιαγάπητα παιδιά που δυσκολεύτηκα να αποκτήσω και έναν άντρα, ευκατάστατο, εργατικό, πιστό - «καλό παιδί», ταξίδια, οικονομική άνεση. Μια ζωή που φαινομενικά την είχα ΕΠΙΛΕΞΕΙ, την είχα φτιάξει με τα χέρια μου. Τι στο καλό ήθελα και ένιωθα ότι πέθαινα κάθε μέρα;

Έλα όμως που η ζωή δεν ορίζεται από αυτά που έχεις – βέβαια τότε ούτε που μου περνούσε αυτό από το μυαλό. Αντίθετα ορίζεται από αυτό που είσαι. Και εγώ τότε δεν ήξερα ποια είμαι. Ήμουν ή προσπαθούσα να είμαι, εκείνη που οι άλλοι έλεγαν ότι έπρεπε είμαι. Μια καλή μάνα, καλή κόρη, καλή σύζυγος, καλή υπάλληλος, καλή – όνομα και πράγμα. Και εγώ πνιγόμουν, όχι γιατί ήμουν κακιά, αλλά γιατί ήμουν πολλά περισσότερα από αυτά. 

Πως τρως τα αυγά σου;

Έχεις δει το Runaway Bride φαντάζομαι;  Ο ελληνικός τίτλος «η Νύφη το 'σκασε» δεν μου αρέσει τόσο, προτιμώ τον αγγλικό τίτλο. Εγώ το λάτρεψα, αν και θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις και μια αμερικάνικη σαχλαμάρα. Και το αγάπησα όχι για τον Richard Gere, ούτε για την Julia Roberts, που μου αρέσουν, αλλά για εκείνη τη μαγική σκηνή που εκείνη καταλαβαίνει επιτέλους ότι το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρει τι θέλει και αποφασίζει να ξεκαθαρίσει πως της αρέσουν τα αυγά και βάζει να της τα ετοιμάσουν με όλους τους τρόπους για να αποφασίσει. Καταπληκτική σκηνή.

Γιατί αυτή είναι η ερώτηση.

Πως σου αρέσει εσένα να τρως τα αυγά σου;

Πόσες ώρες ύπνου έχεις ανάγκη για να είσαι δημιουργική και χαρούμενη;

Τι είναι εκείνο που χρειάζεσαι για να νιώθεις ότι σε αγαπούν και σε υπολογίζουν;

Τι είναι σημαντικό για σένα για να ξυπνάς το πρωί τραγουδώντας;

Μπορείς να πεις όχι σε αυτό που δεν θέλεις, χωρίς ενοχές;

Και τι είναι αυτό που δεν θέλεις ή τι είναι αυτό που θέλεις;

Πως νιώθεις δημιουργική, αγαπημένη, ασφαλής;

Τι πρέπει να κάνουν οι γύρω σου για να αισθάνεσαι ότι σε ακούν και σε βλέπουν;

Ακούς και βλέπεις εσύ τον εαυτό σου;

Ξέρεις ποια είναι η ισχύς σου; Πιστεύεις ότι έχεις;

Αν δεις το Runaway Bride θα δεις ότι το τέλος η νύφη δεν αποφάσισε να παντρευτεί τον πρίγκιπα. Στο κάτω κάτω Richard Gere είναι αυτός. Αποφάσισαν μια διαφορετική σχέση (οκ δεν φύγαμε τελείως από το στερεότυπο) που ταίριαζε και στους δύο τους.

Γιατί έτσι ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ τη ζωή σου. Με τους δικούς όρους και όταν αυτοί αλλάζουν, την ξαναφτιάχνεις. Έχεις αυτό το δικαίωμα.

Plan, do, check, adjust, λοιπόν. Γιατί αν έμαθα κάτι όλα αυτά τα χρόνια ήταν πως ό,τι ονειρεύεσαι πρέπει να βουτήξεις να το κάνεις, γιατί χρειάζεται να γίνει πράξη, να το δοκιμάσεις, για να ξέρεις αν σου αρέσει ή όχι. Μετά δώσε στον εαυτό σου το χρόνο να το γευτεί, να αποφασίσει αν είναι αυτό που πραγματικά θέλει, ξέχνα το «όπως έστρωσες» και όλα αυτά - η ζωή σου σου ανήκει και ναι έχει κόστος η αλλαγή, αλλά το αξίζει 100%. Σε όλους μας αξίζει να ζούμε ευτυχισμένοι. Έχεις κάθε δικαίωμα να μην σου αρέσει πια αυτό που πριν νόμιζες ότι σου άρεσε ή να μην σου ταιριάζει τελικά. Και τότε μπες και ξανα-φτιάξε την. Και πάμε πάλι από την αρχή. 

Να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνη. Ο δρόμος αυτός  είναι μακρύς και συχνά χάνεις το κουράγιο σου. Είναι καλύτερα να τον κάνεις με παρέα. Γι αυτό δημιουργήθηκε το  Recreate Your Life, γιατί αυτός ο δρόμος είναι ο δικός σου δρόμος, αλλά η ομάδα βοηθά να αποφύγεις τις κακοτοπιές και σε ενδυναμώνει όταν λυγίζεις. Μόνη σου πας λένε γρήγορα, μαζί πάμε πιο μακριά.

Με αγάπη

Κάλλι