Η 8η Μαρτίου δεν είναι γιορτή για να τρατάρουμε γλυκό και να ευχηθούμε χρόνια πολλά. Είναι μια υπενθύμιση είναι για τις «γυναίκες» σε όλο τον κόσμο, που δεν έχουν δικαίωμα να διαχειριστούν τον εαυτό τους, να αποφασίσουν για το σώμα τους, να μορφωθούν, να ψηφίσουν. Είναι μια υπενθύμιση για να μην ξεχνάμε εμείς που ζούμε στην ασφάλεια του όποιου πολιτισμού, ότι υπάρχει και ένα άλλο πρόσωπο απέναντι στις γυναίκες όχι τόσο μακρινό για μας.

Βρήκα την ιστορία αυτής την μέρας γραμμένη από μια γυναίκα άγνωστη σε μένα πριν μερικά και με έκανε να καταλάβω την αξία της και να την τιμώ κάθε χρόνο.

Στις 8 του Μάρτη λοιπόν το 1857, οι γυναίκες, οι υφάντρες δηλαδή και οι ράφτρες, που εργάζονταν στις βιοτεχνίες ενδυμάτων στη Νέα Υόρκη έκαναν μια μεγάλη απεργία. Δούλευαν πάνω από 12 ώρες την ημέρα, σε απίστευτα άθλιες συνθήκες και ενώ δούλευαν το ίδιο σκληρά με τους άντρες συντρόφους τους πληρώνονταν λιγότερο!

Τα εργοστάσια της βαμβακουργίας, την εποχή εκείνη, απασχολούσαν κυρίως γυναίκες εργάτριες, ακόμα και σε πολύ μικρές ηλικίες, είτε βρίσκονταν στη Γαλλία, είτε στην Αγγλία, είτε στην Αμερική. Οι εργάτριες λοιπόν, της Νέας Υόρκης ζητούσαν καλύτερα μεροκάματα, λιγότερες ώρες και πιο ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Όπως καταλαβαίνουμε όλοι αυτό δεν πέρασε εύκολα, καθώς αν οι γυναίκες και τα παιδιά που δούλευαν στα εργοστάσιά πληρώνονταν όπως έπρεπε, οι εργοστασιάρχες θα έβγαζαν λιγότερο κέρδος! Δε τους συνέφερε, ούτε να δεχτούν τα αιτήματα των γυναικών, ούτε να συνεχιστεί η απεργία τους. Καθημερινά γίνονταν πορείες και πικετοφορίες διαμαρτυρίας και καθημερινά χτυπιούνταν από την αστυνομία. Η απεργία όμως αυτή δεν ήταν η πρώτη ούτε η τελευταία.

Υπήρξαν όμως και αρκετές άλλες απεργίες στο παρελθόν. 

Η πρώτη αποκλειστικά γυναικεία απεργία είχε γίνει το 1820 στη Νέα Αγγλία με μεγάλη επιτυχία, που κατατρόμαξε τις αρχές. Όμως οι εργοστασιάρχες είχαν στο πλευρό τους και την αστυνομία και τους δικαστές, όπως και σήμερα.

Μεγάλες απεργίες έγιναν στη Νέα Υόρκη και το 1910, όπου 20.000 εργάτριες απέργησαν για 13 εβδομάδες! Το 1912, έγινε μια μεγάλη πορεία 23.000 γυναικών που διεκδικούσαν ίσο μεροκάματο με τους άντρες, 10 ώρες δουλειάς, δικαίωμα ψήφου, αλλά και την κατάργηση της παιδικής εργασίας. Βλέπεις τον 19ο αιώνα, σε Ευρώπη και Αμερική, η εργασία αγοριών και κοριτσιών σε εργοστάσια και ορυχεία συνέχιζε να φουσκώνει τα πορτοφόλια των αφεντικών, αφού τα παιδιά, αρχίζοντας από 4 χρονών, πρόσφεραν την εργασία τους σχεδόν τζάμπα!

Πάντως, οι αγώνες των εργατριών, δεν έμειναν χωρίς αποτέλεσμα. Η απεργία του 1910 έληξε με συμβιβασμούς στις περισσότερες επιχειρήσεις, γιατί ο ενθουσιασμός και το πείσμα των γυναικών έδειξαν ότι δεν είχαν πρόθεση να υποχωρήσουν.

Το 1910 η αγωνίστρια του εργατικού κινήματος Κλάρα Τσέτκιν, πρότεινε στη Συνδιάσκεψη σοσιαλιστριών γυναικών στην Κοπεγχάγη, να τιμηθούν οι ιστορικές διαδηλώσεις των Αμερικανίδων εργατριών και να αφιερωθεί η 8η Μαρτίου στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους!

Στην Ελλάδα έγινε η πρώτη απεργία εργατριών στην υφαντουργία των Αδελφών Ρετσίνα, στον Πειραιά, στις 13 Απριλίου του 1892,  όταν μειώθηκε το ισχνό μεροκάματό τους, την ίδια στιγμή που τ' αφεντικά αποκτούσαν το πέμπτο εργοστάσιό τους! Τα επόμενα χρόνια, οι κινητοποιήσεις των Ελληνίδων εργατριών συνεχίστηκαν, δίνοντας και θύματα στον αγώνα κατά της εκμετάλλευσης από τους εργοδότες, όπως έγινε με τις καπνεργάτριες το 1924, το 1926, το 1927, το 1936.

Το 1977, ο ΟΗΕ καλεί κάθε χώρα να αφιερώσει αυτή την ημέρα στα δικαιώματα των γυναικών. Όμως οι εργαζόμενες γυναίκες δεν έχουν ακόμα κατακτήσει την ισοτιμία τους, αφού κάποιοι εξακολουθούν να κερδίζουν από την καταπίεσή τους!

Τα δικαιώματα για πολλές γυναίκες στο κόσμο συνεχίζει να είναι απλώς μια λέξη, αφού η ιστορία απέδειξε πως τίποτα δε γίνεται δικό σου, αν δεν αγωνιστείς πρώτα γι' αυτό. Για τις γυναίκες αυτές τα χρόνια πολλά και τα λουλούδια δεν λένε τίποτα.

Γι' αυτό η 8η Μάρτη δεν είναι μέρα γιορτής!

Είναι μέρα τιμής και μνήμης για εκείνες τις εργάτριες που έσπασαν το φόβο τους, τολμώντας να διεκδικήσουν όσα τους ανήκαν και για όσες άλλες τις ακολούθησαν αργότερα! Είναι μέρα υπόσχεσης για νέους αγώνες των γυναικών όλου του κόσμου σήμερα!